Paaseieren zoeken in Bukoba

Luisterend naar Classic FM op de laptop, hoor ik op het nieuws dat het de koudste 24 maart ooit is in NL. Toe maar.

Ik zit hier met het zweet op m’n voorhoofd. Ben net met Marieke, een Belgische architectuur studente die dit weekend bij ons logeert, even bij mijn ‘kippenhok’ wezen kijken. Zo worden de staf huizen genoemd op de compound op 5 minuten loopafstand van het ziekenhuis, waar ik al een half jaar op wacht. Ondertussen woon ik bij de Zwitserse Claudia (die ook op een appartement wacht) in een kast van een huis met veranda en mooie tuin met room for a pony. Als je op de veranda op je tenen gaat staan, kun je over de schutting het Victoriameer zien liggen!

We hebben gelijk even verse melk gehaald bij de boer. Langs het zandpaadje staan 2 kerken, 1 van golfplaat en 1 van hout, ongeveer 30m van elkaar. Uit beide kerken klinkt geschreeuw van de predikant, een duivelse stem door de versterker die op vol staat. Een beetje kerk heeft tegenwoordig een versterker, hoe klein het gezelschap ook is. Je hoeft eigenlijk niet eens meer je huis uit te komen, want het is in de wijde omgeving letterlijk te volgen. De leadzanger van het koor zingt met de microfoon en de rest hoor je niet, dansen er enthousiast bij, maar zingen voor de kat z’n matako.

Intussen zijn we een week verder.

Gisteren teruggekomen van 2 dagen Bukoba, waar ik met Ank en haar 2 kinderen van 10 en 8 naartoe ben gegaan met de nachtboot. Bukoba ligt dus ook aan het Victoriameer, maar zo’n beetje aan de andere kant dicht tegen Oeganda aan. Het is er net zo heuvelachtig en omgeven door grote keien zoals in Mwanza, maar iets kouder en natter, en dus groener: Rrrrrolling hills met bananenplantages en koffieplantages, maar ook veel naaldbossen. De grond is roodgekleurd, wat ook al een heel andere sfeer geeft. Bukoba staat bekend om zijn bakbananen (matoke). Die trossen lagen huizenhoog opgestapeld in de haven. Uit Mwanza kwamen er balen gedroogde vis mee voor export naar Ruanda. Op de boot kwam ik veel bekenden tegen uit ons ziekenhuis, Tanzaniaanse dokters die naar huis gingen voor Pasen en buitenlandse dokters die de tourist uithingen, zoals wij.

We hebben flink ons best gedaan om alle highlights van Kagera region te bezoeken en dat is aardig gelukt! De boot kwam op Goede Vrijdag om 6 uur soches aan en we zijn na het ontbijt in ons Coffee Tree Hotel gelijk op pad gegaan. Met de fietstaxi naar het Kagera museum gebracht om gebruiksvoorwerpen van de Haya-stam te bekijken en een mooie foto-reportage van een Deen over wildlife. De Haya waren de eerste stam die ijzer bewerkten tot werktuigen. Er was ook een workshop waar gehandicapten drums maken, waar ik een mooie koeienhuid-tas heb gescoord.

‘s Middags hebben we de fietsen van onze fietstaxi mannetjes gehijacked en zijn we een tour gaan maken met onze gids James, heuvel op naar een waterval en grot. 3 Duitse meiden sloten zich bij ons aan. De heenweg was te stijl om te fietsen op een te hoge fiets met stang en met een kind achterop, maar ook de terugweg hebben we hele stukken gelopen omdat we de handremmen niet vertrouwden… Wel heerlijk tussen de naaldbossen door, die ruiken soms net als die wc-verfrissers.
Als goed katholieken een vis gegeten en moe maar voldaan gaan slapen.

De volgende dag hebben we de dalladalla gepakt naar het Lourdes van Afrika. Het was een klein kapelletje dat om een grot was gebouwd waar een Maria beeld stond. Ik dacht dat hier een verschijning van Maria was geweest, maar dat was niet helemaal waar. Een aanwezige priester vertelde ons dat het een branche was van Lourdes, omdat de grot veel weg had van de grot in Lourdes, waar ook een stroompje langsliep. Na een 'Wees gegroet Maria' hebben we 2 flessen gevuld met gewijd water. Het komt dus allemaal nog goed met ons!

Toevallig kwam Diamond naar Bukoba, een Tanzaniaanse TOP-artiest met een optreden vanaf 8 uur. Wij kaarten gekocht, vooruit ff geslapen, nagels gelakt en om 7 uur ernaartoe getogen, de kinderen helemaal exited. Onder het genot van een patat-omelet de eieren beschilderd, die ik daarna op het podium heb verstopt en weer zijn gevonden door de kids. Diamond had wat ster-allures en kwam pas om kwart over 11 aanzetten. In de tussentijd kwamen er een paar slechte rappers playbacken. Maar toen er 3 sexy vrouwen met hun billen kwamen schudden op het podium, gingen alle Tanzanianen (vooral de vrouwelijke!) uit hun dak! De vrouwen lagen op het podium op hun buik, op hun rug en maar te schudden met dat bekken, alsof ze wilden zeggen: Klim er maar op! welliswaar met een doek om maar toch. We waren er stil van. De kids waren het wachten helemaal zat, dus we zijn teleurgesteld om 11 uur naar ons hotel gelopen en gelijk naar bed gegaan, want de volgende ochtend moesten we om 6 uur in de bus zitten... Het optreden hebben we in bed echter letterlijk kunnen volgen, maar het was superslecht! Ipv muziekanten een muziekband die Diamond zelf amper bij kon houden.

Op weg terug naar Mwanza regende het pijpenstelen en de heuvels waren gehuld in dichte mist, zoals in de film Gorilla’s in the Mist. ‘s Middags thuis viel ik met m’n neus in de boter, want Claudia had een paasbrunch georganiseerd en er waren left-overs (eten en gasten).

En nu is het maandag, heerlijk nog een dagje vrij. Ik ben in afwachting van 2 Anerikanen die een ‘rondje’ Victoriameer willen maken, dat is nog es wat anders dan een rondje IJsselmeer. Maar ik ga eerst even melk halen bij de boer, en dan is mijn verhaal ook weer helemaal rond en dat sluit mooi aan bij de paasei-gedachte.


PS: Marijke J, bedankt voor je post op het vorige verhaal. Kun je me je email adres of gewone adres sturen, dan hebben we weer contact.
Mijn postadres is PO Box 5159, Mwanza