Bijbeunen
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne
05 Juni 2011 | Tanzania, Mwanza
Hallo, daar zijn we weer!
Gisteren had ik mijn eerste werkdag in het Forever Angels baby-weeshuis. Ik ben niet zo voor weeshuizen, in deze landen worden weeskinderen gewoonlijk door andere familieleden opgenomen en dat systeem wordt zo verstoord. Het zijn dan ook altijd (goedbedoelende) blanken die zoiets opzetten. Maar goed, een aantal zaterdagen daar werken vult leuk aan op m’n salaris, dus hee! wat zal ik nou moeilijk doen.
Samen met Anna, een Tanzaniaanse gezelligerd die daar in de snoezelkamer een soort van speltherapie geeft aan de gehandicapte kinderen, hebben we 6 kinderen gezien en heb ik wat advies gegeven voor activiteiten en speciale voorzieningen om de kinderen beter te laten zitten, staan of lopen. Ik mocht vandaag, zondag weer komen, maar ik heb liever een dagje vrij, voordat ik morgen weer naar m’n fulltime baan in Bugando Medical Centre ga.
Vandaag is Leonarda er weer voor de was, maar het water laat het weer afweten. Gelukkig had ik al een paar emmers vol klaarstaan, dus ze is lekker aan het wassen geslagen. Maar net word ik toch de hort opgestuurd om ipv een kopje suiker, twee emmertjes water te halen bij de buren. Gelukkig zie ik er leuk uit in mijn blauw/grijs/bruine combinatie, mét decolleté.
Komende week heb ik twee dagen ingepland om 4 ziekenhuizen in de regio te bezoeken om ze te informeren over het revalidatie programma dat we in oktober willen gaan starten voor kinderen van ver en hun moeders/verzorgers. Mijn eerste ziekenhuisbezoek was afgelopen donderdag. Toen ben ik met Bugando auto en chauffeur naar het eiland Ukerewe geweest, een overtocht van 3,5 uur. Ik had Karita meegevraagd, een Finse studente sociaal werk, die een al paar dagen met me meeliep in het ziekenhuis. Op de boot raakte ik toevallig aan de praat met een dokter uit het Ukerewe ziekenhuis, die me het telefoonnummer kon geven van de juiste persoon om mee te spreken. In Tanzania draait het werk niet op professionaliteit, maar op het hebben va de juiste relaties, had ik net aan Karita verteld (je komt hier bijvoorbeeld niet hogerop door je prestaties, maar door wie je kent). Ik had het ziekenhuis al een brief vooruit gestuurd, maar natuurlijk geen antwoord op gekregen. Maar nu had ik een heuse afspraak met de medical officer in charge, dus toen we aankwamen, werden we netjes opgewacht en het was een leuk gesprek. De dokter lispelde tegen zijn collega: ‘hier moeten we een nieuwe file voor aanmaken’, een teken voor mij dat ze het plan serieus nemen. Een ander goed teken was dat ik de voorzitter van de gehandicapten-organisatie in Ukerewe naar het gesprek mee had genomen, die van de dokter de taak kreeg om village health workers te zoeken. Zij moeten de kinderen thuis opzoeken voor follow-up, nadat ze bij mij in Bugando zijn geweest. Dus daar ontstond gelijk een mooie lokale samenwerking.
Ukerewe is wat tropischer dan de rest van Mwanza. Het is er nu sinaasappel- en mandarijnen-tijd, dus we kochten allemaal een paar kilo als souvenir. De geur van de mandarijnen bracht de nostalgie van Sunderklaastijd. Een lekkere Serengeti gedronken in een strandtentje aan het meer op de goeie afloop en een nachtje geslapen in een guesthouse.
Op de terugweg waren alle hoeken en gaten van de ferry gevuld met manden en zakken vol sinaasappels, huizenhoog opgestapeld. Ben voor de zekerheid op het bovenste dek gaan zitten (heb vorige week de film Titanic gezien en hoewel ik hier geen ijsbergen verwacht, kon de lading toch wel eens gaan schuiven op de woelige baren) zodat ik in dat geval over de reling kon springen.
Gelukkig gebeurde dat niet en waren we om 11 uur ’s ochtends alweer in Mwanza. Ben even naar m’n schoonmoeder gegaan, die net terug was gekomen van de bruiloft van Perfect’s broer Steven in Dar es Salaam, met een bulk foto’s natuurlijk.
Zo Leonarda is klaar, alles is weer lekker schoon, het water is zowaar weer teruggekomen, dus snel de keuken gesopt en nu lekker weekend vieren!
O ja, mocht je het een goed idee vinden om een rolstoel te doneren voor een van de kinderen die ik in behandeling heb en die te groot zijn om door hun moeder te worden gedragen? Stort dan 200 Euro op de rekening van de Anne Kuijs Stichting: 9359677 t.n.v. AKS te Houten, o.v.v. rolstoel. Bij voorbaat dank!
Gisteren had ik mijn eerste werkdag in het Forever Angels baby-weeshuis. Ik ben niet zo voor weeshuizen, in deze landen worden weeskinderen gewoonlijk door andere familieleden opgenomen en dat systeem wordt zo verstoord. Het zijn dan ook altijd (goedbedoelende) blanken die zoiets opzetten. Maar goed, een aantal zaterdagen daar werken vult leuk aan op m’n salaris, dus hee! wat zal ik nou moeilijk doen.
Samen met Anna, een Tanzaniaanse gezelligerd die daar in de snoezelkamer een soort van speltherapie geeft aan de gehandicapte kinderen, hebben we 6 kinderen gezien en heb ik wat advies gegeven voor activiteiten en speciale voorzieningen om de kinderen beter te laten zitten, staan of lopen. Ik mocht vandaag, zondag weer komen, maar ik heb liever een dagje vrij, voordat ik morgen weer naar m’n fulltime baan in Bugando Medical Centre ga.
Vandaag is Leonarda er weer voor de was, maar het water laat het weer afweten. Gelukkig had ik al een paar emmers vol klaarstaan, dus ze is lekker aan het wassen geslagen. Maar net word ik toch de hort opgestuurd om ipv een kopje suiker, twee emmertjes water te halen bij de buren. Gelukkig zie ik er leuk uit in mijn blauw/grijs/bruine combinatie, mét decolleté.
Komende week heb ik twee dagen ingepland om 4 ziekenhuizen in de regio te bezoeken om ze te informeren over het revalidatie programma dat we in oktober willen gaan starten voor kinderen van ver en hun moeders/verzorgers. Mijn eerste ziekenhuisbezoek was afgelopen donderdag. Toen ben ik met Bugando auto en chauffeur naar het eiland Ukerewe geweest, een overtocht van 3,5 uur. Ik had Karita meegevraagd, een Finse studente sociaal werk, die een al paar dagen met me meeliep in het ziekenhuis. Op de boot raakte ik toevallig aan de praat met een dokter uit het Ukerewe ziekenhuis, die me het telefoonnummer kon geven van de juiste persoon om mee te spreken. In Tanzania draait het werk niet op professionaliteit, maar op het hebben va de juiste relaties, had ik net aan Karita verteld (je komt hier bijvoorbeeld niet hogerop door je prestaties, maar door wie je kent). Ik had het ziekenhuis al een brief vooruit gestuurd, maar natuurlijk geen antwoord op gekregen. Maar nu had ik een heuse afspraak met de medical officer in charge, dus toen we aankwamen, werden we netjes opgewacht en het was een leuk gesprek. De dokter lispelde tegen zijn collega: ‘hier moeten we een nieuwe file voor aanmaken’, een teken voor mij dat ze het plan serieus nemen. Een ander goed teken was dat ik de voorzitter van de gehandicapten-organisatie in Ukerewe naar het gesprek mee had genomen, die van de dokter de taak kreeg om village health workers te zoeken. Zij moeten de kinderen thuis opzoeken voor follow-up, nadat ze bij mij in Bugando zijn geweest. Dus daar ontstond gelijk een mooie lokale samenwerking.
Ukerewe is wat tropischer dan de rest van Mwanza. Het is er nu sinaasappel- en mandarijnen-tijd, dus we kochten allemaal een paar kilo als souvenir. De geur van de mandarijnen bracht de nostalgie van Sunderklaastijd. Een lekkere Serengeti gedronken in een strandtentje aan het meer op de goeie afloop en een nachtje geslapen in een guesthouse.
Op de terugweg waren alle hoeken en gaten van de ferry gevuld met manden en zakken vol sinaasappels, huizenhoog opgestapeld. Ben voor de zekerheid op het bovenste dek gaan zitten (heb vorige week de film Titanic gezien en hoewel ik hier geen ijsbergen verwacht, kon de lading toch wel eens gaan schuiven op de woelige baren) zodat ik in dat geval over de reling kon springen.
Gelukkig gebeurde dat niet en waren we om 11 uur ’s ochtends alweer in Mwanza. Ben even naar m’n schoonmoeder gegaan, die net terug was gekomen van de bruiloft van Perfect’s broer Steven in Dar es Salaam, met een bulk foto’s natuurlijk.
Zo Leonarda is klaar, alles is weer lekker schoon, het water is zowaar weer teruggekomen, dus snel de keuken gesopt en nu lekker weekend vieren!
O ja, mocht je het een goed idee vinden om een rolstoel te doneren voor een van de kinderen die ik in behandeling heb en die te groot zijn om door hun moeder te worden gedragen? Stort dan 200 Euro op de rekening van de Anne Kuijs Stichting: 9359677 t.n.v. AKS te Houten, o.v.v. rolstoel. Bij voorbaat dank!
-
05 Juni 2011 - 21:39
Maria:
Hoi Anne,
Geweldig hoe je steeds weer nieuwe zaken oppakt- en er dan ook meteen weer wat van maakt. Veel succes de komende tijd en tot gauw in nederland. -
05 Juni 2011 - 21:57
Greetje VdBerg:
Gelezen...
Geweldig! -
06 Juni 2011 - 12:00
Janny Van Der Zee:
Hallo Anne,
Ik ben er eindelijk aan toe gekomen om weer wat van je te lezen.
Heb altijd heimwee naar Afrika als ik aan het lezen ben.
Pas goed op jezelf. Ben zaterdag je moeder en zusje nog op de fiets tegengekomen.
Hartelijke groeten, ook voor Perfect, van Minze en Janny -
06 Juni 2011 - 15:47
Coby Wesseling:
Fijn je verhaal weer eens te lezen!!!
Benhet niet eens meet die blanken die wat willen doen! zijn we daar niet allemaal mee bezig, je eigen gevoel?
Ik hoop je in juni te zien! liefs Coby -
06 Juni 2011 - 20:59
Tante Elly Hellebran:
wat zou ik het fijn vinden,als ik die rolstoel kon doneren. Lieve Anne,ik heb al zoveel goede doelen ! Sommige heel dichtbij.Op Oma's wordt vaak een beroep gedaan.
Mooi verhaal weer. Lfs T. Elly -
06 Juni 2011 - 21:26
Geer Van Den Berg:
Prachtig om je verhaal te lezen !
Hoop binnenkort meer van je te horen in Schagen.
Het aller beste gewenst daar en tot ziens. -
07 Juni 2011 - 08:40
Susan Wesseling:
Wat zit jij daar op je plek zeg! Leuk dat je naar noord holland komt. We zien elkaar! Lieve groet en goeie reis Suus. -
08 Juni 2011 - 12:02
Willemijn:
hoi anne
je komt gauw naar me toe .Ik ben nu naar muziek aan het luisteren .Ben net naar de andere huiskamer gelopen want daar werden mijn haren gekipt . Ik zie in juni
groetjes en dikke kus willemijn -
13 Juni 2011 - 19:46
Janneke:
Hee kanjer! Wauw, ik vind het zo geweldig om je verhalen weer te lezen! Wat doe je het allemaal goed en wat kan ik nog steeds veel van je doorzettingsvermogen leren.
Ik ga een balletje opgooien om AKF te steunen komende kerst (we steunen altijd een goed doel met de school) Wie weet...
Heb nog een nieuwtje! Joep en ik krijgen een kindje in november. Leuk he! Alles gaat super, ben nu ruim 15 weken. Lees snel weer je nieuwe verhaal!
Liefs voor jou en Perfect,
Janneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
